TERUGBLIK PADDENSTOELENWANDELING

Op zondag 27 oktober verzamelden een club van maar liefst 37 deelnemers zich bij Strijbeek voor onze paddenstoelenwandeling. De belangstelling  voor deze excursie was overweldigend. Enorm leuk om te zien hoeveel mensen geinteresseerd zijn in paddenstoelen verzamelen en wild plukken. De groep werd in tweeën verdeeld waarbij de ene helft op pad ging met Johan en de andere met Jeroen. Het weer was ons gunstig gezind: droog, helder, fris en zelfs een zonnetje. En wat waren er veel paddenstoelen! Dit komt omdat de herfst dit jaar vroeg is en vooral ook vochtig. Ideale omstandigheden voor de groei en ontwikkeling van paddenstoelen.  Geen verrassing dus dat we gezamenlijk veel hebben gevonden met daarbij natuurlijk de leerzame verhalen en tips van Jeroen en Johan.  Bijvoorbeeld: Hoe determineer je een paddenstoel, wat zijn plaatjes en buisjes, rood is de kleur van gevaar en voor de meeste paddenstoelen geldt dat je alleen de hoed eet, de steel is vaak bitter. Een handig ezelsbruggetje bleek: boleten kun je eten en ammonieten, niet. Met dan toch ook wel weer een hoop uitzonderingen op de regel. Dus vooral geldt: Ga nooit zonder kennis plukken en bij twijfel: niet doen!

Na ruim 2,5 uur  lopen, kijken, luisteren en zoeken kwamen beide groepen weer samen bij ’t Smokkelaartje. Interessant om te zien was dat beide groepen hele verschillende paddenstoelen hadden gevonden. Dit verschil kan verklaart worden vanuit de natuurlijke omgeving. Bos of meer heide, de soorten bomen, struiken en beplanting: Deze beinvloeden allemaal welke paddenstoelen zich ergens ontwikkelen.

Bij ’t Smokkelaartje hebben we met z’n allen genoten van een pasteitje met paddenstoelenragout. Hoe lekker  was dat! Jeroen en Johan hadden vooraf al vers geplukte paddenstoelen bij hen aangeleverd, zodat de pastei voorbereid kon worden. De pan was zo vol, dat deze gezellig nog eens rond ging voor een flinke schep extra. Een smakelijke afsluiting van een mooie en leerzame ochtendwandeling!

Zie ook onze foto impressie op Facebook Slow Food Brabant.

Tekst // Caroline Visscher